Als de landbouwsector door ondoordacht beleid te zeer beperkt wordt, komt innovatie in gevaar en verdwijnt er een belangrijk geopolitiek drukmiddel tegenover het opkomende China.
Mooi dat het kabinet de komende vijf jaar 20 miljard uittrekt voor economische groei. Maar het is de vraag of de miljarden van het Wobke-Wiebesfonds de onzorgvuldigheid kunnen compenseren waarmee Den Haag omgaat met het nationale verdienvermogen.
Over het vertrek van multinationals worden de schouders opgehaald. De voormalige hoogovens worden het liefst de Noordzee in geschoven. Een echt alternatief voor de geslonken gasinkomsten heb ik nog niet gezien. En de toekomst van de landbouw wordt verengd tot een discussie over stikstof of ammoniak en aantallen dieren. En dat in een tijd waarin de economie met 8,5 procent krimpt.
Als het gaat om de sectoren die momenteel onder druk staan, is de discussie over de landbouw misschien wel de meest verbijsterende. Het agrocomplex, dat naast de landbouw de hele verwerkende voedings- en genotmiddelenindustrie omvat, vormde volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) in 2018 6,4 procent van het bruto binnenlands product (bbp). Niet iets om onzorgvuldig mee om te gaan.
Allereerst is het uiterst merkwaardig dat de overheid precies bepaalt hoe de stikstofuitstoot moet worden teruggebracht. De auto-industrie is al jaren gewend aan uitstootnormen waaraan moet worden voldaan. Vervolgens proberen fabrikanten normen met technologische oplossingen te halen. Politiek sturen op de soort technologie die de industrie moet toepassen, blijkt dramatisch uit te pakken, omdat dit de innovatie remt. Maar in Nederland wilde de minister bepalen met welk veevoer de uitstoot kan worden beperkt. Laat dat aan de sector over. Op deze manier worden boeren in hun professionaliteit geschoffeerd en wordt de sector als geheel minder innovatief.
Even vreemd is de neiging om te sturen op aantallen koeien en varkens. Is de sector te groot, omdat er teveel wordt uitgestoten, dan moet de sector worden opgedragen zich aan de uitstootnormen te houden. Daardoor kan ze krimpen. Maar een beleid met krimp als inzet leidt tot weerstand.
Lees het volledige bericht op Reformatorisch Dagblad
Datum: 15 september 2020
Comments are closed.