„Het uitgangspunt is niet om zoveel mogelijk gelijke kansen te creëren, maar om gelijke uitkomsten te forceren via ’diversiteit’ en ’inclusie”, redeneert Frits Bosch.
„Er raast een inclusiviteitspsychose en diversiteitsdwang door het Westen. Een gekte tot schade van allen. Nederlandse universiteiten, onderwijs, cultuur en bedrijfsleven krijgen met identiteitspolitiek te maken. Identiteitspolitiek is te omschrijven als het denken in groepsidentiteiten op basis van geslacht, etniciteit, religie, afkomst en seksuele geaardheid. Deze denkrichting raakt ingeburgerd als begrip ter aanduiding van identiteiten in organisaties. Het uitgangspunt is niet om zoveel mogelijk gelijke kansen te creëren, maar om gelijke uitkomsten te forceren via ’diversiteit’ en ’inclusie’. Het is herkenbaar in discussies over racisme, feminisme, #metoo, religie, huidskleur, slavernij, witte schuld, white privilege, BLM. Het argument van identiteitspolitiek is: men moet zich kunnen herkennen in de organisatie, conform een afspiegeling van onze maatschappij.
Vals
Maar de notie dat men meer diversiteit verkrijgt door te differentiëren tussen identitaire groepen, is vals. Er is immers veel meer diversiteit te verkrijgen door te differentiëren op de grote verschillen per individu in talent, karakter, belangstelling, opleiding en ambitie. Identiteitspolitiek beoordeelt, selecteert en hijst mensen op het paard, al naar gelang de groepsidentiteit waarvan het individu deel uitmaakt. Het individu wordt ondergebracht in een collectief raciaal hokje. Dat is nooit goed. Waarom leren we dat maar niet?
Het gevaar van identiteitspolitiek is de dwangmatigheid ervan onder het motto ’diversiteit en inclusie is toch logisch en goed’. Correct, maar niet van hogerhand opgelegd. Dan wordt het levensgevaarlijk, totalitair. Als mensen niet primair op hun vaardigheden en competenties worden geselecteerd, maar op zaken waaraan ze niets kunnen doen, dan is dit de bron van discriminatie. Het vormt een aanslag op de motivatie van werkers en is schadelijk voor onze samenleving. Het denken in groepsidentiteiten is verwerpelijk. Het gaat ten koste van inhoud en kwaliteit van het individu. Martin Luther King heeft er in 1963 voor gepleit om mensen op hun karakter en hun inhoud te beoordelen en niet te selecteren op iets waaraan ze niets kunnen doen, zoals hun kleur. Men luistert niet. Integendeel, diversity officers selecteren sollicitanten op LHBGT als ’kernelementen van het personeelsbeleid’. Niet doen! De Algemene Wet Gelijke Behandeling, AWGB, is de Nederlandse wet ter bescherming tegen discriminatie op het gebied van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, seksuele gerichtheid en burgerlijke staat. Deze wet heeft als doel ongeoorloofd onderscheid tegen te gaan. Het is een basaal grondrecht.
Strafbaar
Positieve discriminatie is strafbaar. Bedrijven en instellingen worden slachtoffer van het systeem zoals ideologisch bevlogen D66-ministers Van Engelshoven en Koolmees hebben opgezet buiten het parlement om. Zo is de enige weg dat inclusie móet, want LHBGT’ers worden achtergesteld en onderdrukt. Er worden ’streefcijfers’ uitgevaardigd, migrantenbarometers gemaakt, monitoring commissies geïnstalleerd, met dit alles de wet omzeild en wie er vraagtekens bij zet, wacht de schandpaal in de vorm van naming and shaming, al dan niet na te zijn verklikt. En klaar is Kees!
We weten vanuit de historie dat als je mensen in zo’n rigide systeem weet te krijgen, je hen kunt manipuleren en vreselijke dingen kunt laten doen. Als je eenmaal meedoet aan het systeem, kom je er amper meer uit. Met alle gevolgen van dien.”
Frits Bosch is socioloog, econoom en schrijver
Bron: Telegraaf
Datum: 9 september 2020
